--->


HULK er vinur

 
 Gott i maga... 

[Vetni]
[Posur]
[Bitlasyrpan]
[Songtextar Davids]
[Songtextar Jomma]
[Songtextar]
[Dvergatuddinn]
[mbl.is]
[visir.is]
[strik.is]
[torg.is]
[frelsi.is]
[kvikmyndir.com]
[hrekkjusvin.is]
[velin]
[andriki]
[kreml]
[ritmalsskra]
[simaskra]
[visindavefurinn]
[Kennitolur]
[Naggurinn]


 Eldra efni... 

[Haskolasidan]
[april '01]
[mars '01]
[februar '01]
[januar '01]
[desember '00]
[november '00]
[oktober '00]
[september '00]
[agust '00]
[juli '00]
[juni '00]




Sidan 02/2001




   


Ný síða

www.hulkinn.blogspot.com





Ný síða

Hef hafið skrif á nýrri síðu. :ÓGNAÐ 02:23 ·E-mail· ·SmS· ·Link·



Magnað

Ég hélt ég væri týndur og glataður en svo er ekki. Eftir sambandsleysi við síðuna mína þá er allt í kei núna.

Kletturinn er byrjaður að skrifa á vef og rífur spjarir af skríl.
Skríll


:ÓGNAÐ 14:12 ·E-mail· ·SmS· ·Link·



Nýtt lúkk

Ekki seinna lúkkið eins og hjá Valla sport. Nefni hann ekki oftar á síðunni. Nú skal blásið í herlúðra. Ég er að fara í gegnum nýjan fasa. Nú hef ég eitthvað að segja, eða ég held það. Nú skal skrifað á vef.





Framleiðslugreining

Þeir segja að það sé nauðsynlegt að senda sjómenn í slysavarnaskóla, það er skylda að ég held. Málið er að maður verður að prófa sjálfur hvernig hlutirnir eru gerðir. Þeir segja einnig að þegar þú lendir í lífsháska þá gerirðu bara það sem þú kannt. Maður er víst ekki mikið að finna upp á nýjungum, heldur vinnur bara eftir forriti.

Svona er þetta með skólann líka. Ég fer í próf á morgun og sé það að ég kemst ekki yfir allt efnið. Ég verð að sætta mig við það sleppa yfirferð yfir það sem ég kann ekki. Geri bara betur næst, í öðru fagi.

Ef maður hefur ekki farið í hlutinn áður þá gagnast bókin lítið í prófinu - hún gerir þig bara stressaðan.





Æfinganbúðir fyrir jólin

Las það Hús & híbýli að Gunnar Arnarson, yfirmaður minn og samstarfsmaður síðastliðin tvö ár, ætti heima í þakíbúð við Laugaveginn. Það er rangt, hann er fluttur en fór ekki langt. Gunnar greindi frá því að hann vildi hafa þá reglu að bjóða gestum upp á koníak og kaffi. Það er vel að rækta vini og kunningja. En einmitt vegna þess að ég las þetta þá vil ég veit upplýsingar og legg ég til að allir æfi sig yfir jólin og einnig fyrir þau og meðan á þeim stendur í að blanda drykki og kokkteila. Á jólum eru samverustundir með ættingjum og vinum.

Á neðangreindri síðu er að finna góðar upplýsingar.
http://www.cocktailtimes.com/





Nagli á höfuðið

Það er alltaf góð tilfinnig þegar meður verður áskynja sannindum sem samhljóma með manni. Orðheppni - eða réttar sagt orðfærni er ekki öllum gefin. En á söngtextasíðu Davíðs er að finna marga nagla sem hitta á réttan stað.


"Fólk sem berst við eld með eldi, endar venjulega sem aska."
-Abigail Van Buren






Leiðrétting

Hér fyrir neðan þarf ekkert að leiðrétta. En nú hef ég nú lítið ritað á vef. Það er nú varla mikir missir fyrir vefsamfélagið. Ég hef verið þeirrar skoðunar að fólk sem skrifi á vef eigi að tjá sig umf einhverja hluti sem aðra en búkhljóð og morgunmat. ég vil að fólk lyfti sér á plan. En sumir líta á netið sem framlengingu. Hvað þarf að leiðrétta? Það eru nokkrir hlutir ein og kjörþyngd, misskilningur, rangtúlkanir, sjálfmat og mynd og margt fleira. Maðurinn er viðfangsefni þar sem hefur nær óþrjótandi fleti til skoðunnar. Mig langar einnig að ræða prófkjör og flokksval.


Góðar stundir.





Dálkur í borð

Talandi um orð með tvöfalda merkingu. Dálkur sem greinarstúfur í blaði eða rýtingur / dólgslegur hnífur. Í þessu tilfelli er ég að tala um stóran dólg / dálk sem maður getur notað til að bæla reiði sína kerfisbundið og stungið honum í borðplötu og talið upp á tíu uns manni er runnin reiðin. Ef það virkar ekki er hægt að stinga honum enn fastar og telja jafnvel upp á þrjátíu. Ef þetta er gert þegar reiði kemur upp þá á fólk á endanum eftir að finna sína tölu. Þetta getur verið einkar hentugt þar sem betra er að láta borðplötuna gjalda frekar en fólkið i kringum þig. En mitt vandamál núna er að ég hef engan dálk og ég er rjúkandi heitur. Ég er fremur dagfarsprúður maður og fæ útrás daglega með líkamlegri hreyfingu, en síðan í gærkvöldi að hluta til þá hefur sótt á mig ergelsi. Þannig er mál með vexti að ég finn ekki allar glósur mínar í framleiðslugreiningu. Allar þessar glósur er í einni pappamöppu og mig minnir að þær hafi verið uppi á borði hjá mér í gærdag. Svo var það í gærkvöldi að ég ætlaði nú að taka smá skúrk í framl.gr. að engar eru glósurnar, ég leita um VR en finn ekki. Ég kom heim í gær en fann ekki. Ég leitaði í VR að nýju í morgun en ég bara finn ekki helvítis glósurnar og hitastigið í mér fer hækkandi - hver fékk glósurnar lánaðar án leyfis? Og nú get ég ekki haldið áfram, mig vantar rýting núna og það strax til að stinga í borð.





Lán

Lán, þá er á ég ekki að velta upp að fara í skuld hjá einhverjum eða fá gefins aur (lánaður 50 kall fyrir kaffi fæst ekki endurgreiddur), heldur er ég að tala um gæfu. Peningalán, barnalán, að eiga því láni að fagna. Já, að ferðast með vagninum gula, það er lán, það er auralán og lán sem veldur því að ég get slakað á og fengið mér hollan og frískandi göngutúr í skólann frá stoppuðstöð þess gula. Sumir gætu sagt "Árni, þú lifir í heimi blekkingar". En er svo? Heppni í óheppni er lán í óláni. Ég vil frekar sigurlán.

Mogginn hefur tekið upp á því að uppfræða almúgan, því ekki veitir af, um gildi góðra bókmennta. Markið er sett hátt og raun göfugt af Mogganum að vilja einlæglega fræða pöpul um hvað sé góð bók og geta svo vegna uppfræðslu Moggans dæmt um hvað sé ekki góð bók. Hvað veldur þessari áráttu Moggans?


Undanfarna daga og vikur hefur farið fram kröftug umræða vegna pistils/sjálfsviðtals Mikaels Torfasonar á vefritinu kistan.is og orða hans í garð Úlfhildar Dagsdóttur og svo stuttu síðar gagnrýni í Úlfhildar á bók Mikaels þar sem hún mígur allrækilega á bókina. Bók Mikaels hefur reyndar einnig fengið góða dóma. Mikael hefur fengið orð á sig að var frumlegur og sér á parti auk þess að vera heldur stíllaus í skrifum sínum. Ekki hef ég lesið bók eftir hann og hef hug á því að gera það í kjölfar þess sem á undan er gengið. Ég verð að vera umræðuhæfur.


Mogginn vill semsagt kenna lesendum sem velkjast í vafa um á hverju þeir eiga að byggja afstöðu sína þegar kemur að því að mynda sinn eiginn dóm. Ég las lesbókina síðasta laugardag og geri það hinn næsta.





Bíl-leysir

Já, ég er bíllaus þessa stundina. Bíllinn inn í skúr og bíður viðgerðar. Ekkert við því að gera, en ég ferðast með gula vagninum og hef ekki gert það af jafnmiklum móð í rúm níu ár. Flestir finna þeim gula eitthvað til forráttu, en ég slaka á og les blað í vagninum svo ég hef ekkert um þetta að segja nema kannski það að ég mæting mín í síðastliðinni viku var í sögulegu lágmarki. Öxull er bíl-leysir minn.

Lesbók Moggans gerir vel þessa daganna. Eflaust eru margir sem skoða þennan snepil sjaldan. En þeir sem það gera eru verðlaunaðir með margvíslegum greinum um félagsleg málefni, heimspeki, bókmenntir og margt fleira. Í tveimur síðustu tölublöðum hefur imbinn verið tekinn fyrir og þeir sem eiga blaðið heima og hafa ekki í það litið geta lesið um stöðu aðalhetja sjónvarpsþátta í dag. Hvítir, miðaldra karlmenn með baun milli eyrnanna og halda utan um buddu heimilisins. Flestir eiga gáfaðar konur og heimsk ættmenni. Það er víst svo að eini skotspónninn sem eftir er eru hvítir miðaldra karlmenn. Þrýstihópar kvenna, fatlaðra, svartra og fleiri og fleiri hafa séð til þess að ekki er gert grín að þeim. Nóg um það kíkið í lesbókina.





Haustferð

Liðsmenn hersins fara í haustferð á morgun. Farið verður eitthvert um landið, líklegast Vesturland. Herinn er verkfræði, hann herðir. Ég fer sjálfur enda stóð ég í þessu stappi á sama tíma fyrir ári. Félagsstarf er skemmtilegt og ég nærist á fólki. Haustferðin gengur út á það að stórfyrirtæki er heimsótt og það býður í mat eða kaffi og skoðunarferð, svo er farið í sund og svo annað fyrirtæki sem býður upp á stutta skoðunarferð og fyrirlestur og veigar, mat og partý. Svo koma allir í bæinn um 23.00. Svona er þetta, í skólanum skemmtir maður sér.

Umfjöllun fjölmiðla á íþróttum markast af dagskrárgerðamönnum og þeirra áhugamálum. Þar stendur RÚV fremst í flokki. Sjónvarp allra landsmanna gefur öllu séns enda ber þeim líklegast skylda til þess og sennilegast eru þeir með mestu fagmennina í vinnu. Háskólapróf er víst ákjósanlegast þegar sótt er um vinnu þar. Á hinni stöðinni sem sýnir fótbolta og golf og NBA er gaurar sem eru hressir og voru einu sinni í fótbolta eða með útvarpsþátt. Það er eftirsjá í Einari Bolla lýsandi körfuboltaleik.

Mogginn er botninnn. Mogginn eyðir óhemju pappír í fótbolta og golf, golf og fótbolta, fótbolta og gofl. Meistardeildin er góð en það er óþarfi að segja frá gangi leiksins frá upphafi til enda og kryfja sendingar ofan í kjölinn. Væri ekki betra að hafa íþróttafræðinga sem íþróttablaðamenn. Kannski er það fámennið sem ræður því að menn fara á einhvern hátt inn í íþróttablaðamennsku. Íþróttablöðin eru sjaldan fræðandi og sýna sjaldan þá flóru sem er í gangi. Er þetta leti?
Talandi um almennt röfl eins og þetta fyrir ofan þá vil ég mæla með Jónasi Bjarnasyni efnaverkfræðingi sem skrifar reglulega í DV. Það skiptir ekki máli um hvað Jónas skrifar, fiskveiðistjórnunarmál eða matvæli, alltaf stíllinn skemmtilegur og kryddaður með góðu orðfæri. Svona verðlaun fyrir það að hnjóta um greinar hans.

Annars hefur DV batnað til muna frá því fyrir svona þremur árum - þá var ég mun sneggri að flétta í gegnum blaðið.





AFMÆLI

Já, þá er það pabbi sem orðinn er árinu eldri rétt eins og ég varð um daginn. Eins og sómakærum syni þá óskaði ég honum til hamingju með daginn í morgun. Svo gauka ég að honum einhverjum glaðningi á eftir. Líklegast að það verði eitthvað lesefni sem hann hefur gaman af.





Gott lesefni

Það er alltaf gaman að lesa góðan texta, greinar eða annað sem kemur manni til að hugsa og sjá hlutina í skýrara ljósi. Frekar þannig að ljósinu sé varpað á skemmtilegan vinkil. Hugmyndir eru eftirsóttar og þær eru kjarni snjóboltans sem hleður utan á sig. Mogginn er gott blað, sérstaklega laugardags- og sunnudagsblaðið. Mogginn þýðir stundum góðar greinar sem skrifaðar eru í erlend blöð. Ég var rétt í þessu að lesa góða grein sem deiglan.com benti mér á. Greinin er í New York Times og birti ég hana hérna fyrir neðan leyfislaust.

No More Bratwurst!
By MAUREEN DOWD

WASHINGTON - They rule their world ruthlessly and insolently, deciding who will get a cold shoulder, who will get locked out of the power clique and who will get withering glares until they grovel and obey the arbitrary dictates of the leaders.
We could be talking about the middle-school alpha girls, smug cheerleaders with names like Darcy, Brittany and Whitney.

But, no, we're talking about the ostensibly mature and seasoned leaders of the Western world, a slender former cheerleader named W. and his high-hatting clique - Condi, Rummy and Cheney.

I used to think the Bush hawks suffered from testosterone poisoning, always throwing sharp elbows and cartoonishly chesty my-way-or-the-highway talk around the world, when a less belligerent tone would be classier and more effective.

But now we have the spectacle of the 70-year-old Rummy acting like a 16-year-old Heather, vixen-slapping those lower in the global hierarchy, trying to dominate and silence the beta countries with less money and fewer designer weapons.
At a meeting of NATO defense ministers this week in Warsaw, the Pentagon chief snubbed his German counterpart, Peter Struck, refusing to meet with him, only deigning to shake his hand at a cocktail party.

Echoing Condi's peevishness, Rummy announced that the campaign of Gerhard Schröder, who eked out a victory by running against the Bush push to invade Iraq, "had the effect of poisoning a relationship."

In their eagerness to apply adolescent torture methods, Bush hawks seem to have forgotten history: Do we really want to punish the Germans for being pacifists? Once those guys get rolling in the other direction, they don't really know how to put the brakes on.

Mr. Schröder behaved like a good beta, trying to align himself with the American alphas, by dumping his embarrassing friends, the justice minister who linked Mr. Bush's tactics to Hitler's, and the parliamentary floor leader who compared W. to Augustus, the Roman emperor who subdued the Germanic tribes.
Mr. Struck and the German foreign minister, Joschka Fischer, were eager wannabes. Mr. Struck offered more German troops for Afghanistan and Mr. Fischer apologized to Colin Powell, the administration's gamma girl, the careful listener who'd always rather build relationships than run roughshod over them.

Gerhard will have to go through way more of a shame spiral. He can forget about getting Germany a permanent seat on the U.N. Security Council. And no more bratwurst on White House menus.

The State Department wanted the petulant president to make nice with the Germans. But W. was, like, enjoying his hissy fit, refusing to make the customary call to congratulate Mr. Schröder.

As with alpha girls, the president makes leadership all about him. He thinks there are only two places to be: with him on Iraq or with the terrorists.
After all, Germany is not Saudi Arabia - they have elections over there. And surely the Bushes have heard of candidates saying whatever it takes, and placating various special interests, to win an election - and then mending fences afterward. Three words: Bob Jones University. All pols know today's adversary is tomorrow's ally.

Maybe the Bush policy on Empire & Pre-emption allows us to decide not only who can run a country, but what are the proper issues for other nations' election debates.
Bush senior was a master of personal diplomacy, taking heads of state out on his cigarette boat, to Orioles games and to the Air and Space Museum to see the movie "To Fly."
He was a foreign policy realist who used socializing, gossiping, notes and phone calls to lubricate relations with other leaders.

But W., who was always the Roman candle and hatchet man in the family, has turned his father's good manners upside down - consulting sparingly, leaving poor Tony Blair to make the case against his foes for him, and treating policy disagreements as personal slights.
Only the Saudis get away with disobliging the administration on Iraq without being frozen out. They're like the spoiled, foreign princesses in high school, dripping in Dolce & Gabbana and Asprey, who drive their Mercedes convertibles into the magic alpha circle.
But then, Germans merely make Mercedes. Saudis control the oil.





Af engu - Varðandi grein

Fyrir neðan þessa færslu er grein af Lonely Planet síðunni. Bækur þessa Lonely Planet eru áhugaverðar og góðar en þessi grein hérna fyrir neðan er frekar slök. Ég smellti greininni ólesinni inn á síðuna. En eftir lesninguna þá sá ég að þessi ferðasaga var ekki upp á marga fiska. Þessar línur fjalla um upplifelsi Íra og eiganda Dubliners eða Celtic Cross á krá þess síðarnefnda. En svona er þetta nú bara, súrar lýsingar og eitthvað ómerkilegt. Svo er allt tekið saman í endan og sagt að Íslendingar séu eins og steinninn og veðrið - harðir en hreinir.




 
Gestabók Aðrir vefleiðarar Eldra efni [E-mail] Blogger