AF DEILUM SEM ÉG MISSTI AF SÖKUM ANNA
Svínið hrín þegar sprota er stungið í það og honum snúið og þrýst dýpra.
Þannig líður þeim sem finna fyrir sársauka. Þegar veikustu punktarnir eru snertir þá getur jafnvel blætt. Veikir punktar geta verið ógróin æskusár og annað sem hrjáir sál.
En það er ekki hægt að tala um sprota í þessu tilviki heldur frekar högl...
Högl hlupu úr hamhleypu skrattans og einhver varð á vegi þeirra. Þeim varð ekki svo meint af, vonandi ekki
Kannski finnst einhverjum hann hafa verið illa leikinn eftir orðahríð Skrattans.
Ég get ekki betur séð en gagnrýnar séu sárir og þeir verða að láta sitt af mörkum til að stöðva þá hríð sem frá honum kemur. Var eitthvað satt sagt sem hefði betur mátt kyrrt liggja?
Á að höfða til siðferðiskenndar viðkomandi án þessa að segja eitthvað að viti.
Bara svona þú skilur dæmi. Það nota þetta margir hefur notað þetta. Eitthvað sem
Allir eigi að skilja. Það eru bara svo margir hlutir á gráu svæði og ef fólk hefur
Ekki fulla vitneskju eða skilning þá getur það ekki sagt af eða á og það virðist vera svo í þessu tilfelli.
Kórdrengir.
Alvarleiki. Sumir vilja setja líf sitt í alvarlegar umbúðir svo mark sé takandi á þeim. Svo halda þeir. Það eru staðlar fyrir glens. Sumir segja “svona glensast maður ekki, þetta er fyndið þetta ekki.”
Upplifun hvers og eins er misjöfn en með opnum huga og víðsýni þá er hægt að skynja og skilja flest það sem máli skiptir.
Þeir sem ekki skilja út á hvað Munnangrið gengur sjá bara hýði - það glittir í kjarnan og svo er það eitthvað annað rusl sem menn koma auga á.
Á hvað pall setja viðkomandi einstaklingar sig. Hafa þeir í hendi sér almennan sannleik og vitneskju um hvað má og hvað má ekki segja, hvað sé viðeigandi og hvað ekki. Eru þeir í sama farið steyptir og foreldrar þeirra. Vildu foreldrar þeirra ekki leifa bjór. Vildu foreldrar þeirra ekki litasjónvarp, ekki frjálst útvarp...
Þetta var allt úr lausu lofti gripið. En þó kastað fram vegna grunsemda um illa grunnlagðar hugsanir og orð sem birtust á vef.
Hvað veldur því að ég tek upp hanska fyrir Munnangur.
Hulk finnst það jafn augljós hlutur og gegnumsæ rúða að hrósa Munnangri.
Á tímum ofgnóttar afþreyingar skiptir innihald efnis máli. Ef það á að ná athygli þarf að uppfylla grunnþarfir varðandi skemmtanagildi.
Auðvelt er að fanga athygli með upphrópunum og ólátum. En þess háttar asnaskapur heldur þér ekki við efnið. Kjöt verður að vera á beinum svo kræsingar heilli og helst nóg af því.
Skapandi skrif, orðheppni með einsdæmum og skemmtileg sjónarhorn sem sumir missa af. Lífið birtist oft í öðrum myndum en þig grunar og það getur jafnvel hjálpað þér, þrátt fyrir að þín sjónarmið séu ólík. Munnangur hefur þetta allt.
Af óreiðunni
Þeir sem hugsa óskýrt af einhverjum sökum eru fullir óreiðu. Ef óreiða er mikil þá er skipulag lítið og afköst engin. En hugur mannanna er betur búinn en umhverfi hans. Óreiða í umhverfi eykst alltaf og getur aldrei minnkað. Nýtanleg orka, exergía minnkar alltaf. Maðurinn getur minnkað óreiðu og aukið skipulag, enda eru flestir hans hlutir huglægir. Að lifa, að vera.
Allar skoðanir eru til bráðarbirgða þangað til önnur betri fæst.
Það sem þú segir og það sem þú skrifar getur sjaldnast útskýrt að fullu það sem þú hugsar. Það sem þú segir og skrifar þurfa ekki að vera meiningar. Til þess að skilja og skynja hvað er satt og rétt þá þurfum við að hafa gott vald á tungumálinu og hann eyskt með notkun þess, mannlegum samskiptum o.fl.
Við hneygjumst til þess að setja allt í mót. Við viljum forma allt til, búa til staðla o.m.fl. til þess að koma betra skipulagi á hlutinua. Við viljum gera hlutina svart-hvíta
Því það er erfitt að greina hvað er rétt og rangt oft á tíðum. Það eru nefnilega flestir hlutir á gráu svæði. Það sem Bubba frænda þykir helst til gott þykir Hauki frænda vera afleitt... eða svona nokkurn vegin.
Sá hópur sem gagnrýnir virðist var steypur sama mótið. Ég er ekki að segja að hann sé grámyglulegur, leiðinlegur og þar fram eftir götunum. Hann skilur hlutina á sama veg. Sækjast sér um líkir. Fékk grúppan svona gott uppeldi. Hvernig varð Skrattinn svona slæmur?
Mér finnast menn uppfullir af smáatriðum. Vissulega ber að virða ýmsar reglur samfélagsins en menn mega ekki gleyma sér.
Ýmsir gera það fyrir opnum tjöldum að skíta aðra út og kalla efnið sitt grínefni. Það er skilgreint sem svo og ekki ber að taka það alvarlega. Nokkrir þjóðþekktir einstaklingar voru með þekktan útvarpsþátt fyrir margt löngu, nú eru þessir einstaklingar þjóðþekktir og gott betur. Þeirra grín var miðað við sinn samtíma. Mikið vatn hefur runnið til sjávar síðan þá. Húmor okkar hefur breyst, hefur þróast. Ég fíla konfekt en ekki mamma. Hefur mamma á réttu að standa, er hún uppfull af kreddum og fordómum og heldur sig vita hvað sé rétt. Hvað sé fyndið, setur sjálfa sig í dómarasætið en lokar augun fyrir eigin fötlun.............
Annað sjálf. Annað líf. Líf á neti. Annar heimur fyrir þá sem vilja bæta sér upp hversdagsheitinn.
Greinilegt að menn eru ekki á neti á sömu forsendum. Vefleiðarar eiga að framleiða skemmtiefni. Ég nenni ekki að lesa um hversdaglseg málefni, endurteknar fréttir héðan og þaðan o.fl. Helst vil ég sjá eitthvað sem kemur á óvart og heldur mér við efnið. Skiptir í raun ekki af hvaða toga það er. Ég myndi ekki sækja síðu Geirs ef þar væru bara myndir af sömu konunni. Nýjungar og orðkynngi er það sem ég leita eftir.
Það er ekki sama við hvern þú segir hommi eða tík. Ef ég segi þetta við yngri systir mína þá hlær hún og kallar mig kannski hund eða öskrar tík til baka. Ef ég góla þetta utan heimilis þá fer ég kannski yfir strikið. Varðandi heimasíður þá gildir það eins og um marga aðra hluti, brennt barn forðast eldinn. Sumir hafa brennt sig en halda áfram að brenna sig. Það er þeirra vandamál. Fólk þarf ekki að fara inn á heimasíður til þess að láta sér líða illa. En nú er það svo að brenndir hafa safnað regnavatni í tunnu og ætla sér að kæfa bálið. Ég legg til að varðhundar siðferðisins slaki á. Sá sem hefur siðferðiskennd gamallar konu á eftir að reka sig á ef hann ekki aðlagar sig, fer á námskeið eða þar fram eftir götunni. Ef siðferði er ekki haldið við þá versnar það, en ef fólk vill bæta heiminn þá er best að byrja á miðju hans, sjálfum sér.
Aðlögunarhæfni.
Það getur verið erfitt að vera allra, það er ekki öllum gefið. Það getur ekki öllum líkað við mann. Ef svo er þá er maður kannksi bara mjó lína. Bjartur sólargeisli. Svona meðalmennska sem allir sætta sig við. Svona ókei. Sá sem er róttækur stuðar einn en vekur upp unað hjá öðrum.
Sumir eru fyrir flotta fídusa, sjálfur hjóla ég alltaf í textann. Þar sem ég hef lítin tíma aflögu og ekki tíma til þess að vera hugsa um allt of margt í einu þá finnst mér skemmtilegast að detta inn í hnitmiðaðan texta af einhverju tagi sem brýtur upp huga manns.
Það er ekki allra greinilega og fyrst svo er þá ættu þeir hinir sömu að halda sig utan við þær síður sem menn skera sig á, þær síður sem valda mönnum tilfinningalegri vanlíðan. Ég sæki ekki rotten.com en aðrir hafa gaman af því.
Lífið er lína. Það er ekki gott að vera flöt lína, smá skjálfti er hollur. Vonandi að þeir sem kastað hafa steinum losi um blýklumpana sem hafa legið á þeirra línu og taki aðeins til í skottinu hjá sér.
|
Áttu plötu með mér?
Tveir þéttir hnakkar í helgaglensi.